İnsan olmanın gereklilikleri nelerdir?
Bizi diğer canlılardan ayıran en önemli özelliğimiz sadece düşünmek midir?
Bu hayatta gerçekleştirmemiz gereken bir görevimiz var mı gerçekten?
Belki de üzerine düşünülmemesi gereken, içinde kaybolup sorduğun sorulara tam da bir cevap bulamadığın, alamadığın her cevap ile kısır bir döngüde sıkıştığın, aklınca teoriler yürütüp aslında hiç bir gerçekliğe dayandıramadığın bir olgu insan olmak.
İnsan olmasaydım keşke diye düşünmekten alıkoyamıyorsanız kendinizi bu soruları fazlasıyla sormuşsunuzdur ve bulamadığınız ya da bulunca hoşnut olmadığınız her cevapla biraz daha mengeneye sıkışma hissine kapılmışsınızdır. Sadece bu hayattan umduğunuzu bulamamışta olabilirsiniz. Belki de ben yanılıyorumdur. Belki de sorulan tüm soruların çok basit bir cevabı vardır ve biz göremiyoruzdur…
Ben insan olmasaydım keşke cümlesini defalarca kurmuş olabilirim. Hiç olmazsa diyorum hassas bir kalp, sorgulayan bir beyin, durmadan konuşmak, yolunda gitmeyen şeyleri değiştirmek isteyen bir ruha sahip olmasaydım. Dümdüz yaşayıp gitseydim işte, yeri geldiğinde arkamda tek bir iz bırakamadan kaybolmak benim için bir sorun teşkil etmeseydi. Umursamasaydım kendimden başkasını, yaşamadığım bir hayatın acısını taaa derinlerde hissetmeseydim.
Keşke diyorum, keşke dipsiz bucaksız okyanuslarda yüzen bir balık ya da romantik bir tabirle sonsuz, masmavi gök yüzünde süzülebilen bir kuş olsaydım. Mükemmel bir manzarayı kök saldığı tepeden seyreden bir ağaç olmam bile yeterdi belki (mümkünse insanoğlundan uzakta).
İnsan olmak böyle bir şey olmamalıydı… Kişisel çıkarlarına erişebilmek için her şeyi göze alan, kendisi gibi olmayanı anında yaftalayıp dışlayan, bu kadar empatiden yoksun, bencilliğinin bile sınırları olmayan bir tür olmamalıydık.
Gözümüzü kapatıp yanından, içinden, kıyısından köşesinden geçtiğimiz ses çıkarılması gereken ama sesimizin kesildiği her olayda biraz daha insan(!) oluyoruz. Almadığımız her önlemde, uyarmadığımız her insanla, harekete geçmediğimiz her bir saniye karşı taraftan daha suçlu oluyoruz.
Bir çocuk bu dünyaya ait olamamanın, kendi özünü bulamamanın, milyarlarca insan içinde yapayalnız olmanın, yaşamak için kendince geçerli bir sebep bulamamanın, kalbine ruhuna ağır gelen bu yaşama tutunamamanın sonucunda kayalıklardan atıyorsa kendini…
Hepimiz suçluyuz…
Ben kimseye tek bir faydam dokunmadan gitmek istemiyorum bu dünyadan. Kendimi yüceltme bencilliğinde de değilim. Kurtarıcı rolü üstlenmekte istemem. Sadece dokunmak isterim, benim gibi hassas ruhlara merhem olmak isterim. İnsan olmak böyle bir şey değil… Biz bu kadar basit değiliz demek isterim.
Hepimiz yapabiliriz aslında… Yürüyüp gitmezsek, bir hoş söz söylemeye üşenmezsek, bir fedakârlığı aslında ne kadar hak ettiğini hatta bunun bir fedakarlık olmadığını belki de bunun sadece hak ettiği şey olduğunu hissettirebilirsek karşımızdakine, Yapabiliriz… Sevilmeye, canı gönülden tebrik edilmeye, sadece iyi bir insan olmaya çalışarak yaşadığı her anın, nefes bile almanın ne kadar kıymetli olduğunu hissettirerek, Yapabiliriz.
…Furkan Celep Anısına…
Little Hope 4 Us 